تشنه ی جوانمردی

یا علی! روزگار بی دردیست

سهم دل، سهم سینه ها سردیست

سینه سرخان، بهار کوچیدند

حالیا فصل خستگی زردیست

شهر، در سایه ی ریا خفته ست

به گمانم که قحطی مردیست

کار این دیدگان درد آلود

پرسه در کوچه های ولگردیست

قرن ها طی شدند و می بینم

رسم و آئین کوفه نامردیست

این زمین، این زمین سرگردان

یا علی تشنه ی جوانمردیست